دلایل بروز بیماری پیرونی یا کجی آلت تناسلی + روش های درمان و مدیریت آن

بیماری پیرونی یا کجی آلت تناسلی یک اختلال نسبتا نادر اما مهم در مردان است که می تواند تاثیرات فیزیکی و روانی جدی بر زندگی فرد داشته باشد. این بیماری باعث ایجاد خمیدگی غیرطبیعی در آلت تناسلی مردان می شود. در این مقاله از مجله سلامتی بیمارستان، به بررسی علل، علائم، تشخیص و روش های درمان بیماری پیرونی پرداخته می شود.

علت بیماری پیرونی

بیماری پیرونی یا کجی آلت تناسلی در نتیجه تشکیل پلاک های سفت و فیبری در بافت های نرم آلت تناسلی ایجاد می شود. این پلاک ها عمدتا از کلاژن تشکیل شده و در تیغه آلت تناسلی Tunica Albuginea)) شکل می گیرند. هنوز به طور دقیق مشخص نیست که چرا این پلاک ها ایجاد می شوند، اما چندین فرضیه در این زمینه وجود دارد:

سایر مقالات 👈 اندازه نرمال آلت تناسلی

آسیب یا ترومای مکرر:

یکی از نظریات اصلی این است که آسیب های کوچک و مکرر به آلت تناسلی در طول فعالیت های جنسی یا ورزشی، می تواند باعث التهاب و در نهایت تشکیل پلاک ها شود.

عوامل ژنتیکی:

برخی مطالعات نشان می دهند که ممکن است عوامل ژنتیکی نیز در ایجاد پیرونی نقش داشته باشند. وجود سابقه خانوادگی این بیماری می تواند خطر ابتلا به آن را افزایش دهد.

 اختلالات بافت همبند:

بیماری هایی مانند دوپویترن (Dupuytren’s contracture)که باعث ضخیم شدن و انقباض غیر طبیعی بافت های همبند می شوند، ممکن است با کجی آلت مرتبط باشند.

عوامل خطر

علاوه بر علل اصلی، برخی عوامل می توانند خطر ابتلا به بیماری پیرونی را افزایش دهند:

سن:

کجی آلت تناسلی بیشتر در مردان میانسال و سالمند مشاهده می شود. با افزایش سن، انعطاف پذیری بافت های آلت تناسلی کاهش می یابد و این امر ممکن است به تشکیل پلاک ها کمک کند.

دیابت از عوامل موثر در افزایش بیماری پیرونی یا کجی آلت تناسلی:

دیابت یکی از عواملی است که به تخریب بافت های عروقی و ایجاد اختلالات مرتبط با بافت همبند منجر می شود.

 استفاده از برخی داروها:

برخی داروها ممکن است خطر ابتلا به بیماری پیرونی را افزایش دهند. این داروها ممکن است شامل بتا بلاکرها (برای فشار خون بالا) و داروهای درمانی برای اختلالات جنسی باشند.

علائم بیماری پیرونی

علائم بیماری پیرونی می تواند به شدت متفاوت باشد و در برخی موارد ممکن است بدون درد باشد، در حالی که در موارد دیگر، درد شدید و تغییرات قابل توجهی در شکل و عملکرد آلت تناسلی ایجاد شود.

شاخص ترین علامت بیماری پیرونی خمیدگی قابل توجه و غیرطبیعی آلت تناسلی است که می تواند به سمت بالا، پایین یا یک طرف خاص خم شود. علاوه بر این وجود توده های سفت زیر پوست آلت تناسلی که معمولاً قابل لمس هستند. بسیاری از مردان مبتلا به بیماری پیرونی، در هنگام نعوظ درد را تجربه می کنند و به دلیل تشکیل پلاک های فیبری و انقباض بافت یا کجی آلت تناسلی، ممکن است طول آلت کاهش یابد.

روش های تشخیص کجی آلت تناسلی

تشخیص پیرونی معمولاً از طریق بررسی فیزیکی و تاریخچه پزشکی بیمار انجام می شود. پزشک ممکن است با معاینه آلت تناسلی و لمس پلاک های زیر پوست، بیماری را تشخیص دهد. در برخی موارد، برای بررسی دقیق تر از روش های تصویربرداری مانند سونوگرافی استفاده می شود. سونوگرافی می تواند اطلاعات دقیقی در مورد اندازه، موقعیت و تعداد پلاک ها ارائه دهد.

سایر مقالات 👈 افزایش طول آلت تناسلی

روش های درمان

درمان های دارویی

در مراحل اولیه بیماری، درمان های دارویی ممکن است موثر باشند. داروهایی که برای این بیماری تجویز می شوند، معمولاً به منظور کاهش التهاب و جلوگیری از پیشرفت بیماری استفاده می شوند.

 داروهای ضد التهابی می توانند به کاهش التهاب و درد کمک کنند. نمونه ای از این داروها، پنتوکسی فیلین (Pentoxifylline) است. مهارکننده های کلاژناز با هدف تخریب پلاک های فیبری عمل می کنند و ممکن است در برخی موارد خمیدگی آلت تناسلی را کاهش دهند.

تزریق دارو به پلاک

یکی از روش های درمانی جدیدتر، تزریق مستقیم داروها به پلاک های فیبری است. این روش با استفاده از داروهایی مانند وراپامیل (Verapamil) یا کلاژناز Clostridium histolyticum انجام می شود. این داروها به کاهش سایز پلاک ها و بهبود خمیدگی آلت تناسلی کمک می کنند.

درمان های جراحی کجی آلت تناسلی با بیماری پیرونی

در موارد شدیدتر، که درمان های دارویی و تزریقی موثر نباشند، جراحی ممکن است تنها گزینه باشد. روش های جراحی مختلفی وجود دارند که بسته به شرایط بیمار و شدت بیماری انتخاب می شوند.

پلایکاژ شامل کوتاه کردن بخشی از تیغه آلت تناسلی در سمت مقابل پلاک است تا خمیدگی تصحیح شود. این روش ساده تر است اما ممکن است به کاهش طول آلت تناسلی منجر شود.

پزشک در روش دیگری با گرافتینگ پلاک ها را برمی دارد و به جای آنها از گرافت هایی برای پر کردن ناحیه استفاده می کند. این روش پیچیده تر است و نیاز به تجربه و دقت بالای جراح دارد.

در مواردی که بیماری پیرونی با اختلالات نعوظ همراه باشد، از ایمپلنت های آلت تناسلی استفاده می شود. این ایمپلنت ها می توانند به بیمار کمک کنند تا عملکرد جنسی خود را بازیابی کند.

درمان های غیرجراحی

علاوه بر روش های دارویی و جراحی، درمان های غیرجراحی نیز می توانند در مدیریت کجی آلت موثر باشند. این روش ها شامل تراپی با امواج شوکی کم انرژی و استفاده از دستگاه های کششی است.

تاثیرات روانی و اجتماعی بیماری کجی آلت تناسلی یا پیرونی

تاثیرات روانی

خمیدگی آلت می تواند تاثیرات روانی قابل توجهی بر مردان داشته باشد. این بیماری مشکلات مربوط به عملکرد جنسی می توانند به اضطراب، افسردگی و کاهش اعتماد به نفس منجر شوند. همچنین، ترس از عدم توانایی در انجام فعالیت های جنسی و نگرانی از واکنش شریک جنسی تاثیرات منفی بیشتری به همراه دارد.

تاثیرات اجتماعی

پیرونی به انزوای اجتماعی و مشکلات در روابط زناشویی منجر می شود. برخی مردان به دلیل ترس از تمسخر یا قضاوت دیگران، از صحبت درباره بیماری خود اجتناب می کنند که این امر به تشدید مشکلات روانی و اجتماعی می انجامد.

پیشگیری از کجی آلت تناسلی

با وجود اینکه بیماری پیرونی قابل پیشگیری نیست، اما می توان با رعایت برخی نکات، خطر ابتلا به آن را کاهش داد. جلوگیری از آسیب به آلت تناسلی در هنگام فعالیت های جنسی یا ورزشی، اجتناب از مصرف داروهای غیر ضروری و کنترل بیماری های مرتبط مانند دیابت می تواند موثر باشد.

سایر مقالات 👈 علل ناتوانی جنسی

مدیریت

مدیریت خمیدگی نیازمند یک رویکرد چندجانبه است که شامل مراقبت های پزشکی، حمایت روانی و در صورت لزوم، درمان های جراحی می شود. مشاوره با پزشک متخصص و پیگیری منظم به کنترل علائم و بهبود کیفیت زندگی فرد مبتلا کمک می کند.

خلاصه

کجی آلت تناسلی یا بیماری پیرونی مشکل شایع  در بین مردان است که باعث اختلال در رابطه جنسی و کاهش اعتماد به نفس آن ها می شود. این بیماری به دلایل مختلف در مردان ایجاد می شود که با مراجعه به یک پزشک خوب یا متخصص اورولوژی به راحتی درمان و مدیریت می شود.